Αρχέτυπα: καταφέρνει η έκθεση να τα αγγίξει?

Πρόσφατα ένας φίλος με αφορμή το blog με παρότρυνε να γράψω για την έκθεση "Αρχέτυπα" που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Γιώργου Τριανταφύλλου, με επιμέλεια του Δημήτρη Φιλιππίδη. Μου είπε ότι είναι πολύ καλή έκθεση και αγγίζει το κοινό χωρίς κατ' ανάγκη να είναι σχετικό με την αρχιτεκτονική. Σήμερα λοιπόν αποφάσισα να πάω να δω την έκθεση που έχει πάρει παράταση μέχρι την Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου

Isamu Noguchi

Isamu Noguchi. Λίγο τον ξέρουμε. Κι όμως στην άλλη μεριά του Ατλαντικού είναι πολύ γνωστός στους κύκλους των αρχιτεκτόνων. Στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Άνδρο γνώρισα λοιπόν καλύτερα τον κατά κύριο λόγο γλύπτη (αποκαλούμενο Henry Moore της Αμερικής), ζωγράφο, designer, αρχιτέκτονα τοπίου και σκηνογράφο.

Ernest Ziller: ένας πραγματικός αρχιτέκτονας

Μπορεί το ρομαντικό ύφος και η επιστροφή στους κλασσικούς ρυθμούς να μην άρεσε στο μοντέρνους αρχιτέκτονες σαν τον Κωνσταντινίδη, άλλα δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την αρτιότητα και την πληρότητα της δουλειάς των αρχιτεκτόνων της βασιλικής αυλής που διαμόρφωσαν και την ανάπτυξη της πρωτεύουσας.

Συνθέτοντας σε ένα μονοπάτι

Αυτό το καλοκαίρι αποφάσισα  να συμμετάσχω σε ένα πρόγραμμα εθελοντικής εργασίας στο οποίο έπρεπε να καθαρίσουμε ένα μονοπάτι στην Τήνο. Το πρόγραμμα οργανώνεται από την Έλιξ και μία αρχιτεκτόνισσα του νησιού, που θέλει να προωθήσει την ανάδειξη των παλιών μονοπατιών και παράλληλα αυτό το είδος εναλλακτικού τουρισμού που υπήρχε παλιότερα σε μεγαλύτερο βαθμό στο νησί.
Σαν αντικείμενο μπορεί να φαίνεται απλό και ίσως και βαρετό, να που όμως αποδείχθηκε ότι ακόμα και στην ανάδειξη ενός μονοπατιού μπορεί να υπάρξει  συνθετική και δημιουργική διαδικασία.