Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Γιατί αυτοί ξαπλώνουν στα γρασίδια κι εμείς όχι?



Μία τετραήμερη εκδρομή στο Παρίσι, κι η τύχη ήταν με το μέρος μας! Πολύ καλός καιρός, λαμπερός ήλιος κι ούτε ίχνος από σύννεφο. Οι Παριζιάνοι ξεχύθηκαν στα πάρκα και τα καφέ, ξαπλώσανε στα γρασίδια, κάνανε πικ νικ με την παρέα τους, παίξανε ποδόσφαιρο, ή απλά πήραν ένα βιβλίο και ένα καπέλο και κάθισαν να το διαβάσουν έξω. Παιδιά, φοιτητές, εργαζόμενοι και οικογένειες, όλες οι ηλικίες ήταν στα γρασίδια, και μάλιστα τα καλύτερα σημεία ήταν πιασμένα από νωρίς. Τους είδαμε και ζηλέψαμε και καθίσαμε κι εμείς. Δίπλα μας είχαν στρώσει και κάνανε πικ νικ με πλήρη εξοπλισμό και συνοδεία κρασιού! Λίγο πιο πέρα μια παρέα είχε στήσει ένα μικρό πλαστικό φιλέ και έπαιζε βόλει.
Οι Παριζιάνοι απολαμβάνουν τον δημόσιο χώρο τους, και σε καλούν κι εσένα να τον χαρείς. Αμέσως μετά από αυτές τις εικόνες οι συγκρίσεις με την Αθήνα ήταν αναπόφευκτες.

Το πρώτο πράγμα που θα πει κανείς είναι "αυτοί έχουν μεγάλα πάρκα και πλατείες, καθαρά, που ο δήμος τα περιποιείται κάθε μέρα". Στην Αθήνα πού να βρούμε μέρος σαν τους κήπους του Λουξεμβούργου ή τους κήπους του Κεραμεικού δίπλα στο Λούβρου κι όλα τα άλλα πάρκα που ξεφυτρώνουν σε κάθε γωνιά του Παρισιού. Σίγουρα υπάρχει αυτή η αισθητή διαφορά. Άλλα φαίνεται ότι δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος. Στην Ελλάδα δεν έχουμε την κουλτούρα αυτής της σχέσης με τον δημόσιο χώρο. Τα καφέ γεμίζουν και δεν βρίσκεις να κάτσεις ενώ την ίδια ώρα ο Εθνικός κήπος δίπλα είναι άδειος.

Στο Παρίσι είδαμε και κάτι ακόμα: ο κόσμος έκανε πικ νικ ακόμα και δίπλα σε αξιοθέατα και μνημεία: μπροστά στο Πάνθεον, στα σκαλάκια του Trocadero, και δίπλα στη Notre-Dame. Στην Ελλάδα αν προτείνεις κάτι αντίστοιχο μπροστά από την Ακαδημία και τη Βιβλιοθήκη σε λένε αδιάντροπο και ασεβή.

Μετά υπάρχουν και άλλοι στην Ελλάδα που δεν θέλουν μέσα στα πάρκα να υπάρχει ούτε ένα αναψυκτήριο, γιατί αποτελεί "καταπάτηση του δημόσιου χώρου". Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Πεδίον του Άρεως, όπου παρόλο που η ανάπλασή του έχει τελειώσει εδώ και δύο χρόνια, τα περίπτερα και το αναψυκτήριο είναι κλειστά. 


Όπως και στο Παρίσι, και σε κάθε άλλη πόλη που σέβεται τον εαυτό της, στους χώρους πρασίνου μπορεί να υπάρχει ένα αναψυκτήριο. Αν θέλει κανείς μπορεί να κάτσει να πιει έναν καφέ, ή αν θέλει μπορεί να κάτσει στο γρασίδι, ή στο παγκάκι του πάρκου. Στο Παρίσι τα πάρκα είχανε και ωραίες μεταλλικές καρέκλες ελεύθερες για τον κόσμο που ήταν ανάρπαστες.

 Το Σαββατοκύριακο βρεθήκαμε στην Αρεοπαγίτου. Περάσαμε τα γεμάτα καφέ της Ηρακλειδών και ανηφορίσαμε προς το λόφο του Φιλοπάππου. Αρκετός κόσμος κάνει τη βόλτα του στο πεζόδρομο και τον απολαμβάνει. Φτάσαμε στην Πνύκα, που σχηματίζει ένα πράσινο ξέφωτο ανάμεσα στα δέντρα με θέα την ακρόπολη. Ήταν 2-3 παρέες που είχαν στρώσει και καθόντουσαν στο γρασίδι όπως οι Παριζιάνοι. Παρόλο που η διαφορά με τα γεμάτα καφέ  είναι ακόμα μεγάλη, ίσως να αρχίσει να αλλάζει και σε μας αυτή η στάση απαξίωσης των πάρκων και των λοιπών δημόσιων χώρων. Δεν χρειάζεται ούτε να φοβόμαστε μην λερωθούμε, ούτε να φοβόμαστε μην τα λερώσουμε. Δεν χρειάζεται ούτε να πολεμάμε τα αναψυκτήρια, ούτε να ζητάμε καφετέρια όπου κι αν πάμε. Με απλή λογική σαν αυτή που είδαμε να έχει ο κόσμος στο Παρίσι, μπορούμε κι εμείς να κατακτήσουμε τα γρασίδια μας.

3 σχόλια:

  1. Πόσο δίκιο έχετε σε όλα...
    Από την Ελλάδα απουσιάζει η Παιδεία (κουλτούρα όπως εύστοχα παρατηρείτε).
    Είμαι βέβαιος πως αν επιχειρήσουμε να "κατακτήσουμε" τα γρασίδια μας, θα γεμίσουμε με ακαθαρσίες σκύλων.
    Τόσο αδέσποτων όσο και (ακόμα χειρότερα) οικόσιτων.
    Δυστυχώς...

    Συνεχίστε τα εύστοχα άρθρα σας. Τα χρειαζόμαστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπορει στο γρασιδι να μην καθομουν για λογους υγιεινης ομως η Αθηνα παρεχει τις ευκαιριες για χρηση των δημοσιων χωρων... αλλα σε "ημιτελη" κατασταση.
    τι εννοω?
    Περυσι, σε μια κυριακατικη βολτα με τον σκυλο μου στην αυλη του Ζαππειου, ειδα μια παρεα γυναικων απο την Ρωσσια -μπορει να ηταν κ βουλγαρια ή ουκρανια, να καθεται σ ενα στρογγυλο παγκακι γυρω απο ενα μεγαλο δεντρο του παρκου, να απλωνει στα παγκακια καλουδια της χωρας τους, κρασακι και μετα καφε!

    Πραγματικα τις ζηλεψα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. συνεχεια. ( βιαστηκα να πατησω δημοσιευση )

    Αυτη η αναρτηση μου θυμησε σκηνες της οικογενειας μας, τα διαφορα πικ νικ κ εκδρομες με φαγητο απο το σπιτι. Οσο δεν ειχαμε πολλα λεφτα και ειμασταν μικροι ετσι μας διασκεδαζαν οι δικοι μας.
    Μετα ειχαμε λεφτα και ξεχασαμε ολες τις μικρες χαρες. Πηγαιναμε απευθειας στις ταβερνες και στα καφε.
    Αυτες οι γυναικες μου θυμισαν πως ειναι να ζεις πραγματικα. να χαιρεσαι καθε σπιθαμη γης κ χρονου που σου προσφερεται. Ασχετως αν ειναι κανεις πλουσιος ή φτωχος, ειναι θεμα φιλτρου. Πως φιλτραρεις τις εικονες που βλεπεις...οπως σε ολες τις καταστασεις φυσικα...

    Ευχαριστω για την υπεροχη αναρτηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή