Η Διάλεξη του Andrea Deplazes στο Μπενάκη

Ένας μεγαλόσωμος άνδρας με λευκό κουστούμι και σταθερή φωνή που παρουσιάζει κτίρια με όγκους λιτούς, καθαρούς και στιβαρούς δε σου αφήνει καμιά αμφιβολία: Ο Andrea Deplazes είναι ένας αρχιτέκτονας που μοιάζει στα κτίριά του.

Τα μονολιθικά πρισματικά στερεά που συνδιαλέγονται με τις χιονισμένες βουνοκορφές των Άλπεων, η χρήση νέων τεχνολογιών και προκατασκευασμένων στοιχείων για λόγους οικονομίας στο εργοτάξιο, η έμφαση στην διαδικασία κατασκευής που διακρίνεται στις όψεις και η ένταξη στις κλιματικές συνθήκες, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του έργου του.

Εικόνες που διαμόρφωσαν την αισθητική του αρχιτέκτονα όπως το σπίτι  από την πατρίδα του, το ορεινό  Chur (πάνω αριστερά), έδωσαν το στίγμα στην αρχή της διάλεξης.

   Πιστεύοντας ότι καλή αρχιτεκτονική είναι αυτή που δε σε κερδίζει αμέσως  (διαχώρισε από νωρίς τη θέση του από τους “star architects”), ο ίδιος αναζητά επίμονα τις ποιότητές της.  Έτσι πριν αρχίσει να μας μιλά για το μικρό εργαστήριο οινοπαραγωγής στο  Fläsch, περιέγραψε με ευαισθησία τη γεύση του κρασιού που ετοιμάζει η οικογένεια που του ανέθεσε το έργο. Γι’ αυτό ακριβώς το κρασί που τόσο απόλαυσε, σχεδίασε εσωτερικούς χώρους με ειδικές συνθήκες φωτισμού και αερισμού κερδίζοντας το Brick Award 2008 για τις πρωτότυπες όψεις από τούβλο που κατασκεύασε στα εργαστήρια της αρχιτεκτονικής σχολής του πολυτεχνείου της Ζυρίχης  (ETH) με τη βοήθεια τεχνολογίας αυτοματισμού(!). Δείτε φωτογραφίες του project εδώ. Το βίντεο που παρακολουθήσαμε με το ρομπότ να κατασκευάζει πανομοιότυπες όψεις με ταχύτητα και ακρίβεια ήταν πραγματικά εντυπωσιακό.

Από το site A Daily Dose of Architecture

Πάνω απ’ όλα όμως ο Andrea Deplazes μας συστήθηκε ως δάσκαλος της σχολής του ETH, ιδιότητα που τόνισε από την αρχή της ομιλίας του και για την οποία νιώθει πολύ περήφανος. Είχαμε λοιπόν την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε βίντεο με σκηνές από τα εργαστήρια της σχολής αλλά και από project των σπουδαστών, όπου κατασκεύασαν in situ παρατηρητήρια για πουλιά στην επαρχία της Ζυρίχης.

Τα παρατηρητήρια πουλιών. Πηγή:  ETH life international 

Να σημειωθεί εδώ, πως κατά τη διάρκεια των προβολών αυτών δημιουργήθηκε στην αίθουσα ένα αίσθημα χαρμολύπης που εκδηλώθηκε με χιούμορ, αντίδραση που φάνηκε να παραξενεύει τον ομιλητή, ο οποίος προφανώς δεν κατάλαβε πως νιώθαμε σαν πεινασμένα παιδάκια κολλημένα στη βιτρίνα πολυτελούς εστιατορίου.

Τη λεόντεια μερίδα της ομιλίας του Deplazes κατέλαβε το  New Monta Rosa Hut (για περισσότερες φωτογραφίες δείτε εδώ) ένα καταφύγιο χτισμένο στις «όχθες» ενός παγετώνα στην χιονισμένη βουνοκορυφή Monte Rosa  στα 2810 μέτρα. Εκεί ο αρχιτέκτονας έδωσε ένα σπουδαίο μάθημα στους 12 σπουδαστές του.

New Monte Ρόσα Hut, δείτε και ένα σχετικό video

Το σχήμα εμπνεύστηκαν από τομές πορτοκαλιού με επίπεδα. 

Σκίτσο κεντρικής ιδέας με το κλιμακοστάσιο να δεσπόζει.

Όλη η κατασκευή έγινε από ξύλινα προκάτ κομμάτια που εφάρμοσαν σε ξύλινο σκελετό.

 

Ξεκινώντας υπό μορφή διαγωνισμού, αλλά καταλήγοντας σε μια ομαδική επεξεργασία του τελικού αποτελέσματος, οι σπουδαστές και ο καθηγητής τους σχεδίασαν ένα ενεργειακά αυτόνομο κτίριο που έπρεπε να μπορεί να αντέχει σε ακραίες καιρικές συνθήκες. Η εξολοκλήρου κατασκευή από προκάτ ξύλινα στοιχεία, η μεταφορά τους με ελικόπτερο (αφού δεν υπάρχει οδικό δίκτυο παρά μόνο χιονισμένα μονοπάτια) και η συναρμολόγησή τους μέσα σε δύο καλοκαίρια από εξειδικευμένο συνεργείο, μας παρουσιάστηκαν πάλι με βίντεο κλέβοντας τις εντυπώσεις. Ο Deplazes δεν παρέλειψε να μας εξηγήσει την απαραίτητη διαδικασία προσέλκυσης χορηγών για τη χρηματοδότηση του έργου. 

Και μοιραία σκεφτήκαμε πως δεν είχε και πολύ νόημα να συζητήσουμε το κατά πόσο οι συνθετικές αρχές εκφράστηκαν στη μορφή ή με ποιο τρόπο επιτεύχθηκε η ένταξη στο τοπίο, αλλά πώς περισσότερο μας ενδιέφερε ότι την ώρα που οι Ελβετοί ετοιμάζουν με τη βοήθεια συστημάτων αυτοματισμού όψεις από τούβλα στο εργαστήρι της σχολής τους ή φορούν τα σκι και κατακτούν βουνοκορφές με τους σπουδαστές τους, η δική μας πραγματικότητα στις σχολές αρχιτεκτονικής απέχει παρασάγγας, με τους καθηγητές μας παραδείγματος χάριν να εργάζονται επί μήνες απλήρωτοι. 

Η βραδιά τελείωσε στο καφέ του μουσείου όπου ο Ελβετός πρέσβης μας κέρασε από ένα ποτήρι κρασί. Ο Deplazes με το λευκό κοστούμι συζητούσε χαλαρά με το κοινό του, η βραδιά ήταν γλυκιά και όλοι νιώσαμε για λίγο ότι αποτελούμε κομμάτι του ίδιου κόσμου.