Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Στη διάλεξη των αυστριακών αρχιτεκτόνων AllesWirdGut... όλα πήγαν καλά



Οι AllesWirdGut, ή  ΌλαΘαΠάνεΚαλά ελληνιστί, είναι μια ομάδα νέων (που διανύουν την τρίτη τους δεκαετία) αρχιτεκτόνων με έδρα τη Βιέννη. Το γραφείο τους ιδρύθηκε το 1997 αρχικά από πέντε μέλη, έμειναν τελικά τέσσερις και σήμερα έχουν ένα αρκετά μεγάλο γραφείο με δυναμικό  περίπου 20 ατόμων και έργα σε Αυστρία, Γερμανία και Ιταλία. Τα έργα τους, ενδιαφέροντα, με μικρό κόστος και πάντα με concept, χαρακτηρίζονται από φρεσκάδα και χιούμορ.

Ένας εκ των τεσσάρων, ο Herwig Spiegl, μας μίλησε πριν δύο εβδομάδες περίπου στα πλαίσια των εκδηλώσεων «Υπερβόρειες Διαθλάσεις της Ευρωπαϊκής Αρχιτεκτονικής», που διοργανώνει το μουσείο Μπενάκη. Στην «ανάποδη» διάλεξη του, παρακολουθήσαμε αρχικώς  φωτογραφίες από 16 έργα του γραφείου με λακωνικές αναφορές για το καθένα και έπειτα κληθήκαμε να θέσουμε ερωτήσεις για εκείνα που μας κίνησαν περισσότερο το ενδιαφέρον. Η διαδραστική αυτή βραδιά πήρε έτσι μια τυχαία τροπή καθώς παρουσιάστηκαν τα project που διάλεξε το κοινό. Δυστυχώς δεν υπήρχε επιπλέον χρόνος για να δούμε τα υπόλοιπα, αλλά η διάλεξή του μας άνοιξε την όρεξη για να εξερευνήσουμε μόνοι μας τα έργα τους! Ο κύριος Spiegl μας παραχώρησε φωτογραφίες από τα project που συζητήθηκαν και εμείς σας τα παρουσιάζουμε:

Fuzi


 Το project Fuzi είναι αποτέλεσμα διαγωνισμού που κέρδισε το γραφείο και αφορά τη διαμόρφωση κεντρικού πεζοδρόμου στο χωριό Innichen, του νότιου Τιρόλου στην Ιταλία, ενός χωριού που κατακλύζεται το χειμώνα από σκιέρ. Οι AWG παρατήρησαν πως όλο το χωριό ζούσε στους ρυθμούς του εποχιακού τουρισμού, ενώ τον υπόλοιπο χρόνο οι δημόσιοι χώροι παρέμεναν αδιάφοροι και «ακατοίκητοι». Σκέφτηκαν λοιπόν πως με αφορμή τη διαμόρφωση του πεζοδρόμου έπρεπε να δώσουν στρατηγικές ανάπτυξης για το χωριό καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, σχεδιάζοντας μια πόλη οικειοποιήσιμη όχι μόνο από τους τουρίστες αλλά και από τους ίδιους της τους κατοίκους.




Το concept ήταν να δημιουργήσουν ευέλικτους χώρους, διαμορφώνοντας πλατφόρμες που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν διάφορες χρήσεις ανάλογα με τις απαιτήσεις τις εποχής.
Όπως για παράδειγμα συμβαίνει με τα ξύλινα deck που απλώνονται κατά μήκος του πεζοδρόμου. Το καλοκαίρι γεμίζουν τραπεζοκαθίσματα για τους θαμώνες των καφέ και το χειμώνα με ζαρντινιέρες, ώστε να καλλωπιστεί η πόλη για τον ερχομό των τουριστών.



Το ίδιο γίνεται και με τις αβαθείς επιφάνειες νερού. Το καλοκαίρι πλατσουρίζουν πιτσιρίκια και το χειμώνα αδειάζουν προσφέροντας στην πόλη επιπλέον δημόσιο χώρο.


Για να ελαχιστοποιήσουν τον προϋπολογισμό του έργου, οι AWG απέφυγαν την επίστρωση του πεζοδρόμου με πλάκες, προτείνοντας αντ’ αυτών μπετόν σε διάφορες παραλλαγές (ξεπλυμένο, με πυκνούς ή αραιούς αρμούς). Έτσι δημιουργήθηκε ποικιλία στο υλικό αλλά και την κλίμακα.


Ενδιαφέρον είχε και ο τρόπος που φώτισαν τον πεζόδρομο. Η ιδέα ήταν να επικεντρωθεί το φως στο έδαφος και όχι ψηλότερα, ώστε να δοθεί έμφαση στις διαμορφωμένες επιφάνειες. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί ένας ρευστός δημόσιος χώρος που τα βράδια σου επιτρέπει να δεις τα αστέρια στον ουρανό –όπως μας τόνισε ρομαντικά ο Herwig.

CUL


Σε αντίθεση με την ανθρώπινη κλίμακα του Fuzi, το project CUL αφορούσε μια πολεοδομική προσθήκη στο Βελιγράδι –πάλι διαγωνισμός αυτήν τη φορά όμως χαμένος- που είχε να κάνει με ψηλά κτίρια, κάτι που εμείς οι Έλληνες δεν συμπαθούμε και ιδιαιτέρως πράγμα που μάλλον εισέπραξε και ο ομιλητής μας. Το ζητούμενο για το γραφείο των AWG ήταν να βρει πιο είναι το κομμάτι πόλης που λείπει ανάμεσα στο παλιό κέντρο και την καινούρια επέκταση που είναι προγραμματισμένη να χτιστεί τα επόμενο χρόνια και θα αποτελείται από κτίρια τύπου ουρανοξύστη. Αποφασίζουν λοιπόν ότι η νέα προσθήκη πρέπει να λειτουργεί ως ενδιάμεσο ανάμεσα στην πολεοδομία της παλιάς πόλης και το ύψος της καινούριας.


 
Ενδιαφέρον ήταν ότι τα κτίρια τους διατάσσονται γύρω από ένα παλιό βιομηχανικό κτίριο, που το θεώρησαν σημαντικό για την ιστορία της πόλης, το οποίο στην καινούρια του χρήση θα είναι κτίριο πολιτισμού.


 Turnon

Από τα πρώιμά τους project, το Turnon –θα αρέσει σίγουρα στους fan του Kubrick- συγκέντρωσε τότε πολλή δημοσιότητα αλλά δε βρήκε ποτέ μια πρακτική χρήση (πρωταγωνίστησε πάντως σε ένα ημερολόγιο τοίχου με κορίτσια), αφού στην ουσία αποτελούσε ένα αυτοσαρκαστικό σχόλιο για ένα μελλοντικό μοντέλο κατοίκησης. Συγκρίνοντας το μέλλον της κατασκευής κατοικιών με τη βιομηχανία παραγωγής αυτοκινήτων, η οποία σχεδιάζει και τελειοποιεί συνεχώς μικροεξαρτήματα δημιουργώντας όλο και πιο «ολοκληρωμένα» μοντέλα (αυτοκίνητα με πολλές τεχνικές αλλά και χωρικές δυνατότητες), γεννήθηκε η ιδέα να σχεδιάσουν μια κάψουλα βιώσιμου χώρου, μια αναδιπλωμένη επιφάνεια με τη μορφή τομής, που θα συμπυκνώνει όσο το δυνατό περισσότερες λειτουργίες και στις 3 διαστάσεις της, αφού περιστρεφόμενη δίνει κάθε φορά άλλο αποτέλεσμα. Πολλά τέτοια μικροκομμάτια θα δημιουργούν μια κατοικία.



Με χιούμορ και ευρηματικότητα οι AllesWirdGut φαντάζονται το Turnon, σε αντιστοιχία με προϊόν αυτοκινητοβιομηχανίας, να παρασκευάζεται μαζικά αλλά και να προωθείται  με κανόνες marketing αναφερόμενο στο σύγχρονο lifestyle.




Ο Herwig Spiegl παρουσιάζοντας τα έργα του γραφείου με αμεσότητα, ειλικρίνεια, χωρίς ίχνος σοβαροφάνειας, κέρδισε το κοινό του. Είναι κρίμα που δεν μας δίνεται συχνότερα η ευκαιρία να ακούμε διαλέξεις νέων αρχιτεκτόνων που έχουν καταφέρει τόσα πολλά, και που έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν μια φρέσκια ματιά πάνω στην αρχιτεκτονική, απαλλαγμένη από βαρύγδουπους ακαδημαϊσμούς.

2 σχόλια:

  1. Πολύ καλή παρουσίαση!
    Πράγματι είναι κρίμα που στην Ελλάδα πολύ σπάνια βλέπεις ένα νέο δημιουργικό πνεύμα να αξιοποιείται..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ ευχάριστο το άρθρο σου!
    Μου άρεσει που στο project CUL σεβάστηκαν το παλιό βιομηχανικό κτίριο. Θα ήθελα και εδώ να γίνεται αυτό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή