Η Ευρώπη πάει με το ποδήλατο στη δουλειά

Δεν λέω για την Ολλανδία, το Βέλγιο ή την Δανία γιατί αφ’ ενός δεν ξέρω και αφ’ ετέρου αυτές οι χώρες έχουν και το άλλοθι ότι είναι λίγο επίπεδες, έτσι οι συνθήκες το επιτρέπουν περισσότερο. Ξέρω όμως για την Λυών, που δεν είναι και τόσο επίπεδη και για το Παρίσι που τα ποσοστά βροχόπτωσης δεν συγκρίνονται με τα “δικά μας”.

Το 2005 δόθηκαν στους Λυωνέζους 3000 ποδήλατα σε 350 στάσεις διασκορπισμένες σε όλη την πόλη. Το vélo’v της Λυών, [λογοπαίγνιο : vélo’v = vélo (ποδήλατο) + love (αγάπη)] το διαδέχθηκε το vélib του Παρισιού. [vélib = vélo (ποδήλατο) + libre (ελεύθερο) ή liberté (ελευθερία)]. Στο Παρίσι τον Ιούλιο του 2007 δόθηκαν στους Παριζιάνους 20.000 ποδήλατα για ελεύθερη χρήση μοιρασμένα σε 1639 στάσεις σε όλη την πόλη. Σήμερα, τα ποδήλατα είναι πολύ περισσότερα καθώς και οι ποδηλατοδρόμοι συνεχώς αυξάνονται. Συνεχώς αφαιρούνται θέσεις parking αυτοκινήτων από τους δρόμους για να τοποθετηθούν σταθμοί ποδηλάτων.

Το Πεδίο του Άρεως άνοιξε και μας περιμένει!

Τα εγκαίνια του πάρκου έγιναν πριν λίγες μέρες. Δεν έχουν ολοκληρωθεί οι εργασίες, άλλα ένα μεγάλο κομμάτι του άνοιξε στο κοινό, και μπορεί κανείς να το διασχίσει από την Ευελπίδων ως το άγαλμα του Κωνσταντίνου. Το θέαμα είναι εντυπωσιακό: όλη η άσφαλτος που υπήρχε στρωμένη στους δρόμους και τα πλατώματα έχει αφαιρεθεί, και στη θέση της έχουν μπει κυβόλιθοι και πατημένο χώμα.

Η 6η Μπιενάλε Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων και οι Δανοί

Δύο παράλληλες εκθέσεις αρχιτεκτονικής, δύο παράλληλοι κόσμοι: Δανοί και Έλληνες σε κοινό διάλογο με φόντο το Μουσείο Μπενάκη.

«Τι θα γινόταν αν ο δημόσιος χώρος προωθούσε τη συμμετοχή και την ασφαλή συνύπαρξη των κατοίκων», αναρωτιούνται οι Δανοί αρχιτέκτονες, την ώρα που εμείς στον παραπάνω όροφο εκθέτουμε κυρίως πολυτελείς κατοικίες που αναφέρονται σε πολύ  συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες.

Edinburgh is North

Φίλοι που εργάζονται ή σπουδάζουν στην ξενιτιά υποσχέθηκαν να γράψουν κάτι για την πόλη που τους φιλοξενεί. Το παρακάτω κείμενο υπογράφει ο Βαγγέλης, που αυτές τις μέρες είναι στη Σκωτία:

"Σήμερα το μεσημέρι μου ζητήθηκε να γράψω ένα post για το Εδιμβούργο.

Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό, ήταν να περιγράψω την εικόνα της Σκωτσέζικης πρωτεύουσας όπως αυτή διαμορφώθηκε μπροστά μου την τελευταία εβδομάδα του ταξιδιού μου που βρίσκομαι εδώ. Το δεύτερο ήταν μια εικόνα τελείως ξένη με ό,τι αναμενόμενο και που δεν έχω ιδέα περί της γενεσιουργής της αιτίας.

Στις ατμόσφαιρες του Zumthor

   Μιας και η Ελένη άνοιξε την κατηγορία βιβλία, θα συνεχίσω και εγώ με άλλο ένα. Ο λόγος για το βιβλίο Atmospheres, που περιέχει την ομιλία του Ελβετού αρχιτέκτονα Peter Zumthor, στα πλαίσια του γερμανικού φεστιβάλ μουσικής και λογοτεχνίας “Wege durch das Land” (διαδρομές μέσω της υπαίθρου).

Μία ωδή στην Ελλάδα

Σας γράφω για ένα θέμα που δεν συνδέεται με την αρχιτεκτονική, αλλά ενθουσιάστηκα τόσο πολύ με το βιβλίο αυτό που διάβασα πρόσφατα που είπα να το μοιραστώ μαζί σας. Πρόκειται για το βιβλίο “Ο Κολοσσός του Μαρουσιού” του Henry Miller, ένα οδοιπορικό του Αμερικανού συγγραφέα στην Ελλάδα λίγο πριν ξεσπάσει ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος και στην χώρα μας.

Ο Miller ερωτεύεται την Ελλάδα από την πρώτη στιγμή που φτάνει. Περιπλανιέται από την Κέρκυρα στην Αθήνα, από την Κρήτη στη Θήβα και καθ’όλη την αφήγηση του μοιράζεται με τον αναγνώστη τον ενθουσιασμό και το πάθος του με το κάθε τι ελληνικό. Με την δικιά του ματιά, όλα τυλίγονται από μια αύρα μαγική, θεϊκή. Περιγράφει με μοναδικό τρόπο το κάθε μέρος που επισκέπτεται, δίνοντας μας την ευκαιρία να δούμε πως ήταν η Ελλάδα εκείνη την εποχή.

Ξενοδοχείο Τρίτων, το Ξενία της Άνδρου

«Το κάθε σπίτι, το κάθε χτίσμα, διατυπώνει σκέψεις, αισθήματα, ιδέες. Είναι ένας συλλογισμός και ένας ΛΟΓΟΣ.» είχε πει ο Κωνσταντινίδης, αλλά εμένα αυτό το ερείπιο στην παραλία της Χώρας της  Άνδρου μόνο απέχθεια μου δημιουργούσε. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί το έβρισκαν όλοι τόσο σπουδαίο.  Ώσπου το 2002 μπήκα να το φωτογραφήσω για το μάθημα της μορφολογίας και περπάτησα στους διαδρόμους, ανέβηκα τις σκάλες, μπήκα στα δωμάτια, βγήκα στις αυλές και ξαναμπήκα και τότε μου μίλησε! Το μάθημα της μορφολογίας δεν το έδωσα ποτέ, αλλά τις φωτογραφίες τις φύλαξα σε ένα κουτί. Το κτίριο είναι πάντα εκεί, αλλά αμφιβάλλω αν βρίσκεται σήμερα πια σε αυτήν την κατάσταση…

cob ντοκουμέντα

Είχα υποσχεθεί να δημοσιεύσω φωτογραφίες από το εργαστήρι cob που παρακολούθησα. Παραθέτω ένα μικρό δείγμα.